چهار شنبه 15 خرداد 1392 |
اسمش را میگذاریم؛دوست مجازی اما آنسو یک آدم حقیقی نشسته...
خصوصیاتش را که نمیتواند مخفی کند ...
وقتی دلتنگی ها و آشفتگی هایش را مینویسد
وقت میگذاردبرایم، وقت میگذارم برایش ... نگرانش میشوم دلتنگش میشوم .
وقتی درصحبت هایم،به عنوانِ دوست یاد میشود مطمئن میشوم که حقیقی
ست ...
هرچند کنارهم نباشیم هرچند صدای هم راهم نشنیده باشیم، من برایش
سلامتی و شادی آرزو دارم هرکجا که باشد...
پس دوست من در دنیای مجازی دوستت دارم
ممنون از رز مشكي عزيز
نظرات شما عزیزان:
نویسنده : مامان شایان
|